Politiko

OPINIO

Timo pri landlimo

Kvankam mi ekloĝis en Irlando antaŭ pluraj jardekoj, ĝis la printempo de la pasinta jaro mi neniam vizitis la regionon Donegalo (Dùn nan Gall, angligite Donegal), la plej nordan distrikton de la lando. La respublikon Irlando oni ofte nomas „Suda Irlando”, tamen Donegalo estas la norda ekstremaĵo de la irlanda ĉefinsulo, do, kiam lokanoj el Nord-Irlando vojaĝas al tiu regiono, ili kutime diras, ke ili vojaĝas suden, malgraŭ la evidenta fakto, ke ili vojaĝas norden. Tio estas nur unu el la multaj paradoksoj pri la Verda Insulo.

Malfacile atingebla

Donegalo estas unu el la plej belaj partoj de Irlando pro sia sovaĝa naturo, malhelaj montoj, solecaj erikejoj kaj altaj klifoj. Ĝi tre similas nordan Skotlandon, kaj en Donegalo oni parolas gaelan (keltan) lingvon, kiu ne tre diferencas de la skotgaela. Komence de la 20a jarcento, ĉiu parto de la irlanda insulo estis atingebla per (ofte malrapida, sed efika) fervoja reto. Bedaŭrinde tiu tutlanda trajnsistemo ne plu ekzistas, ĉar iom post iom multaj trajnlinioj estis forigitaj, kaj pluraj fervojaj stacioj estis fermitaj. Nun Donegalo tute ne havas fervojan ligon kun la cetero de la insulo. Por vojaĝi al tiu distrikto oni devas havi aŭtomobilon aŭ uzi ne tre fidindajn busojn.

La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.