Ne facilas pripensi la morton. Tial, kiam oni helpas al ni tion fari, ni devas danki. Mi dankas nun al tri homoj: Atul Gawande, Fabienne Berthelot kaj István Ertl.
La unua estas kuracisto, kiu verkis Being mortal (Esti mortema) en 2014. Mi legis ĝin en 2018 en la portugala, aĉetitan en Lisbono dum printempa vojaĝo prepare al la tiujara Nitobe-simpozio. Mi imagis, ke okazas tie publika debato pri eŭtanazio aŭ io simila, ĉar en pluraj librovendejoj abundis tiatemaj verkoj. Inter ili, ĝuste Ser Mortal kaptis mian atenton. Ankoraŭ hodiaŭ mi ne certas, ĉu mi elektis ĝin pro ties argumento (t.e. kiel plej bone alfronti maljuniĝon, gravan malsanon kaj alproksimiĝon de la morto) aŭ nur ĉar mi volis praktiki mian ĉiam-rudimentan portugalan lingvon. Verŝajne ambaŭ aferoj gravis. Iel ajn, de tiam mi ofte donacis kaj rekomendis ĝin. Kaj plurfoje mi aŭdis „jes, vi faris” post kiam mi demandis al amiko: „ĉu mi jam parolis al vi pri eksterordinara libro pri la lasta vivperiodo?”
La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.
|
Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton:
Artikolo de Xavi Alcalde el MONATO (www.monato.be). Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07 |