Dum la mallonga periodo – malpli ol jarcento kaj duono! – ekde la lanĉo de Esperanto fare de Zamenhof lia planlingvo demonstris sin efika, esprimpova kaj utila komunikilo. Tamen, laŭ Jan Werner, esperantisto, inĝeniero pri konstruado kaj docento pri konstruado, konstateblas unu granda manko en Esperanto. Temas pri la apliko de la lingvo en scienco kaj tekniko.

En la antaŭparolo de sia verketo pri terminologio li rakontas pri la 1970aj jaroj: „Esprimado de fakaj temoj, precipe la teĥnikaj, estis tre malfacila, ĉar en Esperanto mankis nomoj por multaj eĉ banalaj nocioj.” Werner atribuas ĉi tiun situacion al la fakto, ke terminologio kiel scienco estas preskaŭ neglektata inter esperantistoj. Notinda escepto estis la pionira laboro de Eugen Wüster (1898-1977), sed post li ne-multaj esperantistoj okupiĝis pri la terminologio. Ŝajne, la Akademio de Esperanto ne tre okupiĝas pri la temo.

La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.

Garbhan MACAOIDH

Jan Werner: Terminologiaj konsideroj. Eld. Kava-Pech, Dobřichovice, 2004. 179 paĝoj. ISBN 808585371X.

Por mendi, vi iru al la Retbutiko.

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Garbhan MacAoidh el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2023-03-28