Njii! La enirpordo de la domo knaras. Necesas ĝin olei. Angus ŝultrumas. Pri tio li fajfas. Portante la sakojn de aĉetaĵoj, li eniras la kuirejon. Sur la fridujo, eta magneta plato: Feliĉo estas, kiam vi havas iun, kiun vi povas ami. La plato estis tien metita de Katlin. Angus ordigas la manĝaĵojn en la fridujo kaj la botelojn da viskio sur la apuda breto. Li tuj verŝas al si iom da viskio. Kun la glaso enmane, li iras en la salonon. Sur la kontraŭa vando pendas foto de Katlin, kiam ŝi junaĝis, iom antaŭ ilia geedziĝo. Angus alproksimiĝas kaj kontemplas ŝiajn okulojn, samkolorajn kiel grizblua ardezo. Tiuepoke ŝi estis gaja kaj ŝercema. Hodiaŭ en la foto ŝia rigardo aspektas malĝoja. Malbrila. Pro la polvo. Angus ne plu senpolvigas ĉi tie. Li ĉefe vivas en sia dormoĉambro, en la unua etaĝo, kaj en la kuirejo. La cetero de la domo ne plu interesas lin.

Tiel bela domo ĝi estis, kiam Katlin ĉeestis. Ŝi estis zorge elektinta ĉiun objekton. Ilian hejmon ŝi estis ornaminta por krei komfortan neston. Nun iomete likas la tegmento. Kiam pluvas, gutoj trasorbiĝas en la subtegmenton. Pri tio Angus fajfas. Neniun li invitas hejmen. Kial ripari la barilon? Kial refarbi la ŝutrojn, kiuj skvamiĝas?

La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.

Laure Patas d'Illiers

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Laure Patas d'Illiers el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07